İnanç

Gecenin bu vakti yazmak nereden aklıma geldi? Uzun süredir bloga uğramıyordum. Aklımdaydı fakat ihmal ediyordum. Esasında analiz ağırlıklı bir yazı yazmak için uygun zamanı bekliyordum fakat Twitter'dayken karşıma çıkan bir tweet bana bu yazıyı yazdırıyor şu an.

Belki futbol sezonu bitti fakat bildiğiniz gibi  Galatasaray bir spor kulübü. Ben de elimden geldiğince basketbolu da futbol kadar takip etmeye çalışıyorum. Malum bir final serisi oynuyoruz şu an Fenerbahçe ile ve bu gece aldığımız yıpratıcı mağlubiyetten sonra 2-0 geriye düştük. Yürek burkan, yaralayıcı bir mağlubiyet oldu. Bütün maçı ''galiba saha avantajını alacağız'' düşüncesiyle izleyip, son 20 saniyede maçı vermek insanı ister istemez gereğinden fazla üzüyor.

Maçın üzerinden yaklaşık beş buçuk saat geçmişken ve ben henüz bu yenilgiyi üzerimden atamamışken benim gibi bu mağlubiyeti kafaya taktığı çok belli olan bir isimle karşılaştım; Ergin Ataman. Geldiği günden beridir inanıyorum ve destekliyorum. Sağolsun güvenimizi boşa çıkartmadı. Tam umutlar yara almışken imdada yetişti ve şampiyonluk sözü verdi. Şampiyonluk yolu zaten zorluydu, serinin ikinci maçını bu şekilde kaybedince işler daha da zorlaştı, bilhassa psikolojik olarak. Eğer Galatasaray şampiyon olacaksa, Ülker Arena'dan galibiyet çıkarmak zorunda. Bu da doğal olarak kolay değil. Ancak Galatasaray bu sezon zoru defalarca başardı. Onca sakatlığa rağmen yılmadı, önce Euroleague'de gruptan çıkıp en iyi sekiz takım arasına kaldı, ardından da normal sezon lideri Banvit'i rakip sahada yenip saha avantajını ele geçirdi ve finale yükseldi.

Bu yazı burada dursun. Kaybolmaya yüz tutmuş olan inançları yeniden yeşerten adam oldu bu gece Ergin Ataman. Galatasaray'ın başarısını bizler gibi düşünüp, bunu dert edinen insanların olduğunu bilmek çok güzel.

Hoca'nın sözü var; şampiyon olacağız!